ด.ช.หลงตาล  จันทร์ดีหรือน้องน้อย เป็นบุตรคนที่ 2 ของพ่อแก้ว แม่น้อย  เป็นชาวไทยลื้อที่เข้ามาอาศัยที่ อ.แม่จัน จ.เชียงราย แรกเริ่มรับจ้างทำนา  ช่วงหลังรายได้ไม่ค่อยดี ต่อมาเมื่อปี 2547 มีคนมาจ้างให้ไปทำงานก่อสร้างที่กรุงเทพฯ พ่อแก้วจึงเข้ามาทำงานใช้แรงงานที่กรุงเทพฯ ได้ประมาณ 6-7  ปีแล้ว ช่วงหลังจึงได้พาน้องน้อยมาอยู่ด้วย ให้เรียนหนังสือใกล้ๆ ที่พักอาศัยแถวนิคมอุตสาหกรรมนวนคร จังหวัดปทุมธานี ตอนน้องน้อยอายุ 7 ปี ป่วยเป็นไข้ คุณพ่อจึงได้พาไปตรวจที่คลินิก คุณหมอฟังเสียงหัวใจพบว่ามีเสียงหัวใจเต้นผิดปกติ  จึงแนะนำให้ไปตรวจให้แน่ชัดที่โรงพยาบาลที่มีเครื่องมือพร้อมเพื่อจะได้ทำการรักษาต่อได้ คุณพ่อจึงพาไปตรวจที่โรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติและถูกส่งตัวมารักษาต่อที่โรงพยาบาลเด็กตามลำดับ

พอมาถึงโรงพยาบาลเด็ก คุณหมอตรวจพบว่าน้องน้อยเป็นโรคหัวใจชนิดมีรูรั่วของผนังหัวใจห้องล่างรั่ว คุณหมอนัดตรวจอยู่ประมาณ 2-3 ครั้ง  คุณหมอจึงได้แนะนำให้ทำการผ่าตัดเพราะโรคที่น้องน้อยเป็นนั้นมีวิธีการรักษาวิธีเดียวคือการผ่าตัดเท่านั้น เวลามาตรวจแต่ละครั้งคุณพ่อบอกว่าต้องเสียค่าใช้จ่ายเองเพราะน้องน้อยไม่มีสิทธิ์การรักษาใดๆ เลยเพราะยังไม่ได้สัญชาติ พ่อบอกว่าถ้าเข้ามาอาศัยอยู่เมืองไทย 20 ปีขึ้นไปถึงจะมีสิทธิ์เท่าเทียมคนไทย จะสามารถมีบัตรประจำตัวประชาชน และสามารถรักษาพยาบาลได้ คุณพ่อก็เฝ้ารอเพราะตนเข้ามาอาศัยเมืองไทยได้ประมาณ 15 ปี เหลืออีกไม่กี่ปีก็จะได้สัญชาติไทยแล้ว

น้องน้อยได้รับการผ่าตัดรักษาโดยความช่วยเหลือของมูลนิธิเพื่อสนับสนุนการผ่าตัดหัวใจเด็ก โดยได้รับการผ่าตัดที่โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ ประชาชื่นเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2556  หลังการผ่าตัดต้องพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลเพียงแค่ 6 วันน้องน้อยก็สามารถกลับบ้านได้

คุณพ่อบอกว่ารู้สึกดีใจและขอขอบพระคุณที่น้องน้อยได้รับความอนุเคราะห์จากมูลนิธิฯ เพราะถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือนี้ก็ไม่ทราบว่าจะไปหาเงินที่ไหนมาให้ลูกได้รับการผ่าตัดและหายเป็นปกติเหมือนเด็กทั่วๆ ไป ลำพังตนเองมีอาชีพรับจ้างก่อสร้างรายได้ไม่มากนักและยังต้องส่งเสียเมียและลูกอีกคนที่อยู่ที่เชียงรายด้วย จึงรู้สึกดีใจมาที่มูลนิธิฯ ได้ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือน้องในครั้งนี้