วันที่ 8 มกราคม 2551 ณ ห้องผ่าตัดหัวใจโรงพยาบาลเกษมราษฎร์ ประชาชื่น มีชื่อ ด.ญ.ประไพรพร แม้นพยัคฆ์ อายุ 4 ปี ขึ้นตารางผ่าตัดด้วยโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดแบบตัวเขียว ทำให้ทีมงานมองภาพและทำนายได้ว่าเดี๋ยวจะมีเสียงร้องของเด็กตัวน้อยๆ ยามที่ต้อง
แยกจากยาย (ถ้าหลับไปเสียก่อน) แต่เช้าวันนั้นจำเหตุการณ์และภาพนั้นได้เป็นอย่างดี ภาพเด็กผู้หญิงสีผิวเข้ม (หรือดำนั้นแหละ) นอนอยู่บนเปลนอนโดยมีผู้หญิงร่างท้วม มาส่งที่หน้าห้องผ่าตัด
ตอนพาเด็กเข้าห้องผ่าตัดไม่ได้ยินเสียงร้องของเด็กตามที่คาดไว้ แต่กลับได้ยินเสียงพูดคุยตอบโต้กันระหว่างพยาบาลและเด็กหญิงที่นอนอยู่บนเปลนอน ทราบว่าชื่อ น้องเปรี้ยว (จากการรายงานของเปรี้ยวเอง) เมื่อถึงเตียงผ่าตัดเธอย้ายเตียงได้เองจนทีมงาน มองหน้ากันและอดอมยิ้มไม่ได้ในความฉลาดเฉลียวของเธอ น้องเปรี้ยวเก่งมากๆ พยาบาลพูดเป็นเสียงเดี่ยวกัน "ลูกใครเนี้ย!" มีคำตอบมาจากน้องเปรี้ยวว่าลูกแม่เปิ้ล พ่อชื่อเดี่ยว เป็นหลานยายแม้น เสียงพยาบาล
ถามต่อว่าบ้านอยู่ไหนรู้ไหม? อยู่จังหวัดสระแก้ว เปรี้ยวตอบ (อย่าดูถูกเด็กอายุ 4 ปีเชียวนะ) แค่นั้นยังไม่พอ เธอยังบอกว่าเรียนอยู่อนุบาลเด็กเล็ก 2 หรืออนุบาลสีเขียว (ไม่ใช่เพราะตัวเขียวนะ) แต่เธอนุ่งกระโปรงสีเขียว หลังจากอยู่อนุบาลเด็กเล็กเธอบอกต่อว่าจะไปอยู่ชั้นเด็กโต สังเกตสีหน้าและแววตาของน้องเปรี้ยวแล้วดูไม่ได้หวาดกลัวอะไรเลย ยินยอมทำตามทุกอย่างที่พยาบาลบอก
แต่อย่างไรก็ตามเราทีมงานก็ให้โอกาสน้องเปรี้ยวได้เลือกด้วยตัวเอง โดยเธอบอกว่าไม่อยากถูกเจาะเลือด ทางพยาบาลบอกว่าเพราะฉะนั้นเปรี้ยว ต้องเป่าลูกโป่ง (ไม่ใช่ลูกโป่งที่เด็กเล่นกัน) แต่เป็นการดมยาสลบโดยการให้สูตรดมผ่านทางอุปกรณ์ดมยา โดยไม่รีรอมือขวาของน้องเปรี้ยวคว้า Mask ครอบตรงจมูกและปากโดยมีพยาบาลพากันลุ้นน้องเปรี้ยว (ให้กำลังใจ)
หลังจากพยายามทำตามที่บอกได้ๆ ไม่นานน้องเปรี้ยวบอกว่าเป่าลูกโป่ง แล้วไม่มีแรงและเธอก็หมดสติไป ทุกๆคำพูดทุกกิริยาของน้องเปรี้ยวช่างมีแต่ความน่าเอ็นดูเหลือเกิน สร้างความชุ่มชื่นหัวใจให้แก่ทีมงานเสียจริงๆ และอดจะคิดถึงยายที่เป็นผู้เลี้ยงดูไม่ได้ว่าทำไมถึงได้เลี้ยงหลานให้มีวุฒิภาวะทาอารมณ์ได้ดีขนาดนี้ แต่ทำไมแม่เปิ้ลซึ่งเป็นแม่แท้ๆของเปรี้ยวถึงได้ทิ้งไปได้ลงคอ จะ
ทราบหรือไม่ว่าเปรี้ยวโตขึ้นมาแล้วจะฉลากเฉลียวได้ขนาดนี้
น้องเปรี้ยวได้รับการผ่าตัดเสร็จสิ้นด้วยดี ปลอดภัย แต่ความประทับใจในเรื่องราวของน้องเปรี้ยวยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจ ของพยาบาลในห้องผ่าตัดทุกครั้งเสมอที่พูดถึงน้องเปรี้ยวเด็กเขียวอัจฉริยะ ซึ่งเธอได้รับโอกาสที่ดีจนเธอได้มีหัวใจที่แข็งแรงอีกครั้งน้องเปรี้ยวเป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิดชนิดเขียวต้องทำการผ่าตัด 2 ครั้ง เปรี้ยวได้รับการผ่าตัดต่อเส้นเลือดไปเลี้ยงปอดที่โรงพยาบาลราชวิถีเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2547 และได้รับการผ่าตักครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2551 ที่โรงพยาบาลเกษมราษฎร์ ประชาชื่น